ΑΡΤΕΜΗΣ - "ΛΥΚΟΣΧΗΜΟΣ ΑΜΝΟΣ"
17/02/12
// Μαρία Μαρκουλή
Ράπερ και ραψωδός, Οδυσσέας με τη δική του ιστορία, νους ανήσυχος και αεικίνητος, ένας από αυτούς που το παλεύουν δυνατά με τις ρίμες εδώ και χρόνια. Ο Αρτέμης επιστρέφει σε σημείο κομβικό των εξελίξεων. Με υλικό που αντλεί σταθερά από το δρόμο, από τα χιλιόμετρα που έχει κάνει ως εδώ και όσα συμβαίνουν γύρω και προκαλούν αντανακλαστικά. Ανταποκρίνεται έτσι με ραπ αυτοβιογραφικό, γλώσσα πλούσια και αρχαιοελληνικές αναφορές, εξελίσσοντας παράλληλα την τέχνη του και τον τρόπο με τον οποίο μεταφέρει όσα τον εμπνέουν και τον κινητοποιούν. Ο «Λυκόσχημος Αμνός» ανοίγει από το πρώτο κιόλας «Επ-Εισόδιον» με εύρωστο μουσικό «δέμας» και με το ραπ να φορτώνει πάνω του τόνους από electro, dubstep και καταιγιστικά κύματα ηχητικής techno- θύελλας. Στην παραγωγή, άλλωστε, δυνατοί παίχτες ο Junior SP, o Cryogenics, ανάμεσα σε αυτούς.
Η τέχνη δεν είναι εύκολη και το ραπ έχει κακοπάθει πολύ εδώ στα μέρη μας αλλά και στα ξένα– εύκολα όμως ο ακροατής, και περαστικός να είναι, αντιλαμβάνεται πως δεν υπάρχουν ξεπετάγματα εδώ και ευκολίες. Ο Αρτέμης καρδιοχτυπάει για αυτό που κάνει και με επιμονή στέκεται απέναντι στις μόδες και στις πόζες –«από τα 15 του (λέει) κολλάει ρίμες». Και έτσι πάει. Με τον ποιητικό του οίστρο, με ιστορίες που έχει να αφηγηθεί και τις αγαπημένες του αναφορές ζυγίζει το πώς χάθηκε η πνευματικότητα και ο κόσμος μας βούλιαξε στην ύλη. Στο Ξόδι Νο2 (η Πικρή Δικαίωση), συγκεκριμένα αναρωτιέται «γιατί… στη χώρα που γεννήθηκαν τα υψηλά ιδανικά, σήμερα όλοι τείνουμε χείρες για δανεικά;»
Μέχρι να φτάσεις εκεί, στο μεταξύ, έχεις ήδη παρακολουθήσει στιγμιότυπα από την πορεία (πιθανώς θα αναγνωρίσεις Τerror X Crew, Αρτέμης/Ευθύμης) ένα περίτεχνο κολάζ με ψηφίδες από τη slang των «γραφιτάδων», τη γλώσσα του Ομήρου, παραδοσιακή μουσική και κώδικες ενδοεπικοινωνίας, καθώς «δένει» τον Καρρά του «Λέγε ό,τι θες λέγε» και τον Μακρόπουλο του «Με πιάνει κρίση» με την χώρα των Κιμμερίων και την ροδοδάκτυλο Ηώ και απευθύνεται στον ταλαίπωρο Οδυσσέα : «Οδυσσεύ, αισθάνομαι την εσωτερική ανάγκη, να σε πληροφορήσω, ότι έχει αλλάξει η Ιθάκη» και «Κατέλαβαν τον οίκο σου μνηστήρες υπερεθνικοί/οι Ιθακίσιοι είναι έποικοι στην ίδια του τους τη γη.»
«Fifty Fifty, ραπ και graffiti»… «θέλει τέχνη και λέγειν, θέλει graffity και breakin’, θέλει σέβας απ΄ τον δρόμο, όχι μόνο money makin’», μαζί εδώ με τον Ευθύμη που συμμετέχει στο «50-50», μιλάει για τις αναμνήσεις από τους πρώτους τοίχους και τα τρένα. Από εκείνα τα πρώτα τρένα, με το ίδιο πάθος, ως τις υπερ-ηχτικές μηχανές πάνω στις οποίες σήμερα τρέχει ο λόγος ενός από τους πιο ικανούς τους είδους, ράπερ (ή ραψωδού).
Η τέχνη δεν είναι εύκολη και το ραπ έχει κακοπάθει πολύ εδώ στα μέρη μας αλλά και στα ξένα– εύκολα όμως ο ακροατής, και περαστικός να είναι, αντιλαμβάνεται πως δεν υπάρχουν ξεπετάγματα εδώ και ευκολίες. Ο Αρτέμης καρδιοχτυπάει για αυτό που κάνει και με επιμονή στέκεται απέναντι στις μόδες και στις πόζες –«από τα 15 του (λέει) κολλάει ρίμες». Και έτσι πάει. Με τον ποιητικό του οίστρο, με ιστορίες που έχει να αφηγηθεί και τις αγαπημένες του αναφορές ζυγίζει το πώς χάθηκε η πνευματικότητα και ο κόσμος μας βούλιαξε στην ύλη. Στο Ξόδι Νο2 (η Πικρή Δικαίωση), συγκεκριμένα αναρωτιέται «γιατί… στη χώρα που γεννήθηκαν τα υψηλά ιδανικά, σήμερα όλοι τείνουμε χείρες για δανεικά;»
Μέχρι να φτάσεις εκεί, στο μεταξύ, έχεις ήδη παρακολουθήσει στιγμιότυπα από την πορεία (πιθανώς θα αναγνωρίσεις Τerror X Crew, Αρτέμης/Ευθύμης) ένα περίτεχνο κολάζ με ψηφίδες από τη slang των «γραφιτάδων», τη γλώσσα του Ομήρου, παραδοσιακή μουσική και κώδικες ενδοεπικοινωνίας, καθώς «δένει» τον Καρρά του «Λέγε ό,τι θες λέγε» και τον Μακρόπουλο του «Με πιάνει κρίση» με την χώρα των Κιμμερίων και την ροδοδάκτυλο Ηώ και απευθύνεται στον ταλαίπωρο Οδυσσέα : «Οδυσσεύ, αισθάνομαι την εσωτερική ανάγκη, να σε πληροφορήσω, ότι έχει αλλάξει η Ιθάκη» και «Κατέλαβαν τον οίκο σου μνηστήρες υπερεθνικοί/οι Ιθακίσιοι είναι έποικοι στην ίδια του τους τη γη.»
«Fifty Fifty, ραπ και graffiti»… «θέλει τέχνη και λέγειν, θέλει graffity και breakin’, θέλει σέβας απ΄ τον δρόμο, όχι μόνο money makin’», μαζί εδώ με τον Ευθύμη που συμμετέχει στο «50-50», μιλάει για τις αναμνήσεις από τους πρώτους τοίχους και τα τρένα. Από εκείνα τα πρώτα τρένα, με το ίδιο πάθος, ως τις υπερ-ηχτικές μηχανές πάνω στις οποίες σήμερα τρέχει ο λόγος ενός από τους πιο ικανούς τους είδους, ράπερ (ή ραψωδού).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου